Optymalnym terminem siewu kukurydzy w „normalnych” latach jest okres od połowy kwietnia do połowy maja. Jednak duża zmienność warunków atmosferycznych pomiędzy latami, a zwłaszcza w poszczególnych porach roku zmusza rolników do ustalenia indywidualnych terminów siewu. Nie jest to łatwa decyzja, zwłaszcza, że czynnik ten ma duży wpływ na dalszy rozwój kukurydzy. Na co powinniśmy zwrócić uwagę ustalając termin siewu?

Obecnie rzepak na większości plantacji znajduje się w fazie pąkowania. Jest to czas zwiększonego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Tylko dobrze odżywione rośliny są w stanie dobrze się rozwijać i wydać zadowalający plon.

W tym roku, wcześniej niż zwykle, w życie i pszenżycie ozimym pojawiły się chrząszcze skrzypionki zbożowej, co oznacza, że pierwsze larwy w zależności od przebiegu pogody mogą wcześniej niż zazwyczaj rozpocząć żerowanie.

Na dzień dzisiejszy na większości plantacji grochu widoczne są już wschody. W związku z tym na roślinach można już zaobserwować pierwsze szkodniki lub oznaki ich żerowania. Najwcześniej pojawiającymi się szkodnikami na plantacjach grochu są oprzędziki: pręgowany i wielożerny.

Oznaki żerowania łatwe do rozpoznania

Charakterystycznym objawem żerowania osobników dorosłych jest tak zwany „żer zatokowy”. Chrząszcze wygryzają płytkie, półkoliste zatoczki na brzegach liści. W okresie chłodnej wiosny chrząszcze mogą żerować także na napęczniałych nasionach powodując duże szkody w zasiewach jeszcze przed wschodami. Z kolei larwy oprzędzików uszkadzają brodawki korzeniowe żywiąc się ich zawartością.

Zaglądając do żółtych naczyń w celu monitoringu nalotu słodyszka na plantacje rzepaku ozimego widzimy zaledwie kilka chrząszczy, lecz czy jest to rzeczywiście powód do zmartwień? 

Kukurydza jest gatunkiem o bardzo dużym potencjale plonotwórczym, jednak do uzyskania maksymalnego plonu w danych warunkach siedliskowych niezbędne jest jej prawidłowe nawożenie. Podobnie jak w przypadku innych roślin uprawnych głównym składnikiem plonotwórczym jest oczywiście azot, nie mniej, aby kukurydza mogła wyprodukować wysoki plon dobrej jakości nie powinno jej zabraknąć również innych składników pokarmowych, zarówno tych pierwszo- jak i drugoplanowych. Nie uwzględnienie w jej uprawie dużych wymagań pokarmowych, bądź stosowanie nadmiernych ilości składników pokarmowych powoduje powstawanie chorób fizjologicznych prowadzących do zmniejszenia plonu oraz pogorszenia wartości odżywczych ziarna.