Pomimo tego, że patogen powodujący łamliwość podstawy źdźbła infekuje rośliny jesienią, to dopiero warunki atmosferyczne panujące wiosną decydują o tym czy będzie on stanowił duże zagrożenie dla plantacji zbóż ozimych czy nie. Patrząc na obecny przebieg pogody możemy spodziewać się, że choroba ta wystąpi w większym nasileniu niż w roku poprzednim. Niskie temperatury (6‑8°C) i duża wilgotność to idealne warunki do rozwoju łamliwości podstawy źdźbła, a niestety taką pogodę na terenie naszego kraju mamy od kilku dni.

Znaczne ocieplenie pogody w ostatnich dniach sprawiło, że na plantacjach rzepaczanych pojawił się chowacz brukwiaczek. Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników w rzepaku ozimym, dlatego nie powinniśmy zwlekać z wykonaniem zabiegu insektycydowego. 

W dzisiejszym rolnictwie wykorzystywanie herbicydów jest nadal jednym ze skuteczniejszych i najszybszych sposobów utrzymania plantacji wolnej od groźnych dla roślin uprawnych chwastów. Prawidłowo zastosowane umożliwiają eliminację szerokiej gamy gatunków chwastów bez uszczerbku dla chronionej rośliny. Jednak ich niewłaściwie stosowane może powodować różnego rodzaju uszkodzenia i zmiany w wyglądzie roślin, które w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do obniżki plonowania nawet o 10‑15%.

Bobik, obok soi i grochu, to kolejna roślina wysokobiałkowa, której siew zyskał w ostatnich latach na popularności. Jednak, aby osiągnąć sukces w jej uprawie musimy wziąć pod uwagę kilka bardzo ważnych czynników.

Na liściach żyta ozimego widoczne są objawy występowania rdzy brunatnej, której sprawcą jest grzyb Puccinia recondia. Choroba ta w sprzyjających warunkach może szybko się rozprzestrzeniać, dlatego ważna jest wczesna interwencja fungicydowa przeciwko tym patogenom.

Obecne warunki termiczne i wilgotnościowe sprzyjają wegetacji roślin, ale niestety również i rozwojowi chorób podstawy źdźbła oraz liści u zbóż ozimych. Umiarkowane temperatury oraz duża wilgotność to idealne warunki do rozwoju łamliwości podstawy źdźbła oraz  fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła i korzeni. Wystąpienie tych chorób prowadzi do bielenia kłosów oraz zasychania roślin (patogen uniemożliwia transport składników pokarmowych i wody do górnych partii roślin), a w konsekwencji do częściowego lub całkowitego braku ziarna lub wytworzenia pośladu.