Ochrona przed szkodnikami jest jednym z podstawowych zabiegów w uprawie kukurydzy. Ich żerowanie stanowi poważne zagrożenie dla wysokości i jakości plonu.

Spośród wszystkich szkodników występujących na kukurydzy najgroźniejsza jest omacnica prosowianka. Stadium szkodliwym są gąsienice, które masowo pojawiają się w lipcu i na początku sierpnia. Gatunek ten żeruje aż do zbiorów plonów ziarna (wrzesień/październik).

Próg ekonomicznej szkodliwości omacnicy prosowianki to 6‑8 złóż jaj na 100 roślinach lub gdy w poprzednim roku było uszkodzone 15% roślin kukurydzy uprawianej na ziarno lub uszkodzonych 30‑40% roślin w uprawie na kiszonkę.

Po wylęgu gąsienice żerują na blaszkach liściowych, w zawiązkach i znamionach kolb, na wiechach, odsłoniętych ziarniakach, pod pochwami liści, w nerwach głównych blaszek liściowych oraz pod liśćmi okrywowymi kolb. W okresie późniejszym wgryzają się do wnętrza ziarniaków, nasady kolby, osadki, a także kolby.

Zwalczanie omacnicy prosowianki

W sytuacji zagrożenia do jej zwalczania możemy zastosować metodę chemiczną lub biologiczną. Do walki chemicznej możemy użyć preparatów zawierających lambda-cyhalotrynę (Karate Zeon 050 CS, Kirkuk B 050 CS, Wojownik 050 CS), indoksakarb (Rumo 30 WG, Steward 30 WG) lub tiachlopryd i deltametrynę (Proteus 110 OD). Z kolei do walki biologicznej wykorzystuje się jej naturalnego wroga – kruszynka.

Skuteczność obu metod zależy od terminu przeprowadzenia zabiegu i introdukcji. Warto zapamiętać, że kruszynek pasożytuje jedynie na świeżo złożonych jajach, a zabieg chemiczny będzie skuteczny tylko jeżeli zostanie przeprowadzony w momencie masowego wylęgu gąsienic z jaj.

Polecam fachową literaturę na ten temat:
Bereś P. 2011. Ochrona kukurydzy przed szkodnikami. Poradnik dla producentów „Kukurydza nowe perspektywy”.
Praca zbiorowa, 2013. Metodyka integrowanej ochrony kukurydzy dla producentów. Instytut Ochrony Roślin-PIB.