Słoma kukurydziana posiada większą wartość nawozową w porównaniu z tradycyjną słomą zbożową czy rzepakową - zawiera więcej azotu, fosforu, potasu, a także magnezu.
Tabela 1: Przeciętna zawartość składników mineralnych w 1 tonie słomy
| Roślina | Masa składników w kg/t słomy | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| N | P2O5 | K2O | CaO | MgO | |
| Żyto | 5,8 | 2,5 | 12,0 | 3,2 | 0,8 |
| Pszenica | 6,6 | 2,5 | 12,8 | 3,8 | 0,9 |
| Pszenżyto | 6,1 | 2,5 | 12,4 | 3,5 | 0,8 |
| Jęczmień | 7,3 | 2,5 | 14,5 | 6,3 | 1,2 |
| Owies | 7,1 | 3,2 | 18,2 | 5,2 | 1,1 |
| Kukurydza | 8,0 | 4,6 | 21,6 | 5,6 | 2,5 |
| Rzepak | 7,2 | 3,0 | 20,2 | 15,6 | 1,3 |
Źródło: www.cenyrolnicze.pl
W pierwszym roku po przyoraniu słomy uwalnia się tylko część składników pokarmowych – najwięcej potasu (50‑60%), mniej azotu (30‑40%), a najmniej fosforu (15‑25%). Uwalnianie składników pokarmowych ze słomy kukurydzianej może trwać nawet 3‑4 lata w zależności od postępowania ze słomą, rodzaju gleby oraz warunków atmosferycznych.
Stosunek węgla do azotu
W słomie kukurydzianej stosunek C:N jest bardzo szeroki - waha się średnio od 40‑60:1. Dla mikroorganizmów glebowych materiał ten jest bardzo bogatym źródłem węgla, lecz ubogim w azot. Dlatego drobnoustroje rozkładające resztki pożniwne wykorzystują azot glebowy, który staje się niedostępny dla roślin.
Po wyczerpaniu azotu glebowego rozkład słomy kukurydzianej znacznie się wydłuża. Dzieje się tak ze względu na spadek intensywności namnażania drobnoustrojów. Aby temu zapobiec należy zastosować od 4 do 10 kg N na tonę przyoranej biomasy – najlepiej bezpośrednio na słomę, a następnie rozdrobnić i wymieszać ją z glebą.
Na słomę kukurydzianą możemy zastosować różne formy azotu, zarówno te zawarte w nawozach azotowych, jak i wieloskładnikowych.
Bardzo dobre efekty daje także stosowanie gnojowicy. Jednak użycie tego nawozu jak i innych nawozów płynnych (gnojówki) wiąże się z jego szybkim wymieszaniem z glebą w celu ograniczenia strat azotu.
