Rolnicy, którzy wysiali międzyplony ozime, w ramach zazielenienia mogą już je zlikwidować bez żadnych konsekwencji. Wymóg utrzymania obszarów proekologicznych minął 15 lutego. Przyoranie międzyplonów korzystnie wpływa na środowisko glebowe, zwłaszcza w gospodarstwach, które nie posiadają inwentarza żywego. Wprowadzenie 15‑30 t zielonego nawozu do gleby może zastąpić 7‑10 t obornika.

Biomasa międzyplonu wpływa na poprawę kondycji gleby

Znajdujące się w glebie mikroorganizmy zwiększają żyzność i urodzajność gleby. W trakcie przetwarzania przez nie biomasy na próchnicę zostają uwolnione pierwiastki, z których dana roślina jest zbudowana oraz te które zmagazynowała w trakcie wegetacji. Dostarczone w ten sposób składniki pokarmowe są łatwo dostępne dla rośliny następczej.

Międzyplony dostarczają glebie azotu

Bakterie brodawkowe łącząc się z komórkami korzeniowymi roślin motylkowatych zwiększają ich powierzchnię. Dzięki temu roślina efektywniej pobiera wodę i sole mineralne rozpuszczone w glebie. Ponadto bakterie w zamian za glukozę, która jest niezbędna do ich rozwoju dostarczają roślinom „świeży” azot. Dzięki tej symbiozie biomasa międzyplonu jest bardzo bogata w ten składnik.

Zawartość składników pokarmowych w biomasie zależy od rodzaju wysianej rośliny

Ilość substancji organicznej, a tym samym składników pokarmowych wprowadzonych do gleby zależy od gatunku rośliny, jej fazy rozwojowej, gęstości siewu i sposobu użytkowania. Ogólnie do gleby w ciągu roku może trafić od 40‑50 kg azotu, od 8‑25 kg fosforu, od 25‑90 kg potasu, od 25‑50 kg wapnia, od 2‑10 kg magnezu. Taka ilość składników pokarmowych pozostawionych w glebie może znacznie ograniczyć koszty związane z nawożeniem mineralnym rośliny następczej.