Jednym z ważniejszych zabiegów poprawiających jakość gleby jest wapnowanie. Jednak nie zawsze jest ono przeprowadzone zgodnie z wytycznymi, a niektórzy wręcz traktują je na zasadzie: „kupię wapno, wysieję i będę miał problem z głowy”. Niestety nie jest to takie proste, jak mogło by się wydawać.

Jakie są konsekwencje nieprawidłowego wapnowania?

Źle podane wapno lub zbyt duże jego ilości mogą zaszkodzić glebie, dlatego dawki nawozu powinniśmy ustalać na podstawie aktualnych badań i w oparciu o kategorię agronomiczną gleby.

Decydując się na zabieg wapnowania pamiętajmy o „kilku złotych” zasadach:

• nie należy wapnować bezpośrednio przed uprawą roślin o dużych wymaganiach względem mikroskładników, tj: burak cukrowy, rzepak ozimy, motylkowe drobnonasienne (przez okres około 1 roku mogą następować zakłócenia w pobieraniu niektórych składników pokarmowych, zwłaszcza mikroskładników – oprócz molibdenu)
• nawozów amonowych, saletrzano-amonowych, mocznika, superfosfatów i nawozów wieloskładnikowych nie stosujemy przed i zaraz po wapnowaniu – należy zachować co najmniej 4 tygodnie przerwy (wapno blokuje fosfor w glebie i prowadzi do strat azotu amonowego)
• nie wapnujemy w tym samym sezonie wegetacyjnym, w którym stosujemy obornik (następuje szybszy rozkład obornika i prowadzi do zwiększonych strat azotu)
• nawozów wapniowych nie mieszamy z innymi nawozami nieorganicznymi
• nie wysiewamy wapna na mokrą glebę (możemy doprowadzić do zniszczenia struktury gleby)

Nie powinniśmy wapnować bezpośrednio przed siewem

Jeżeli jednak musimy poprawić pH, to tylko wapnem naturalnym (węglanowym) lub małymi dawkami wapna przemysłowego (tlenkowego). Takie wapno musimy bardzo dobrze wymieszać z glebą, aby nie zaszkodzić siewkom.