Rzepak jest jedną z roślin najbardziej wrażliwych na niedobór boru, a jak dowodzą wyniki, jest on pierwiastkiem deficytowym w naszych glebach. Należy go więc sukcesywnie uzupełniać w nawozach doglebowych, w każdym sezonie wegetacyjnym. Jeżeli jednak zajdzie taka potrzeba, powinniśmy podać go roślinom również dolistnie. Z tego względu, od początku wiosennej wegetacji, gdy rośliny będą już częściowo zregenerowane po zimie, należy zadbać o odpowiednie odżywienie ich w ten mikroskładnik.

W naszych glebach brakuje boru

Rzepak ma szczególnie wysokie zapotrzebowanie na bor (ponad pięciokrotnie przekraczające potrzeby zbóż), którego pierwsze oznaki występują na najmłodszych częściach rośliny. Niestety pierwiastek ten łatwo ulega wymyciu z gleby (nie tylko na glebach lekkich), a jego bilans w glebach Polski jest ujemny i najbardziej niekorzystny spośród wszystkich składników pokarmowych. Deficyt ten systematycznie się pogłębia, dlatego nawożenie przedsiewne, pogłówne czy dolistne tym składnikiem stało się koniecznością.

Reakcja roślin rzepaku na brak boru…

… występuje najczęściej w latach suchych przy silnym niedoborze wody lub przy bardzo obfitych opadach deszczu, niskich temperaturach oraz gdy rośliny uprawiamy na glebach lekkich i bardzo lekkich.

Doglebowo i dolistnie

Nawożenie dolistne borem należy traktować jako uzupełnienie nawożenia doglebowego. Zaleca się je stosować interwencyjnie. Bor bardzo słabo przemieszcza się w roślinach, dlatego aplikację tego pierwiastka trzeba podzielić na kilka zabiegów. W uprawie rzepaku warto wykonać wiosną przynajmniej dwa opryski dolistne zasilające borem stosując do 0,5 kg B/ha (w jednym zabiegu dolistnym). Takie rozwiązanie nie zmniejszy nam deficytu boru w glebie, dlatego powinniśmy stale stosować nawozy przedsiewne wzbogacone w ten składnik tj. POLIFOSKA®PLUS, POLIFOSKA®START, Salmag z borem czy Saletrzak z borem. Oprócz boru i innych mikroskładników w rzepaku warto zastosować również makroskładniki. W tym celu do mieszaniny zbiornikowej opryskiwacza możemy „dołożyć” jeszcze azot, magnez i siarkę stosując 12 %-owy roztwór mocznika (12 kg mocznika na 100 litrów wody) i 5 %-owy roztwór 7-wodnego siarczanu magnezu.