POLIFOSKA

Cynk jest niezbędnym mikroskładnikiem do wydania dobrego plonu kukurydzy. Roślina ta spośród wszystkich uprawnych jest najbardziej wrażliwa na brak tego składnika, bowiem odpowiada on za przyrost roślin na długość oraz ich ogólną odporność. Niedobór cynku jest szczególnie niebezpieczny, jeśli wystąpi w początkowym okresie jej rozwoju.

Nawet duża zawartość cynku w glebie nie gwarantuje dobrej jego dostępności dla roślin uprawnych

Gleby w Polsce w większości charakteryzują się średnią i wysoką zasobnością w cynk, lecz często bywa tak, że na glebach świeżo zwapnowanych, a także w okresie wiosennym jest on słabo dostępny dla roślin kukurydzy. W tym sezonie wegetacyjnym przez cały okres kwietnia mieliśmy do czynienia z suszą glebową, natomiast w maju wystąpiło znaczne ochłodzenie. Niestety nie miało to zbyt dobrego wpływu na rośliny kukurydzy. Takie warunki ograniczają ruchliwość i przemieszczenie się jonów Zn 2+ do korzeni, a także ich absorpcję. Dostępność cynku jest największa w glebach o odczynie kwaśnym, a zwiększanie wartości pH gleby wiąże się ze zmniejszeniem przyswajalności tego mikroskładnika. Odpowiednie zaopatrzenie w cynk roślin kukurydzy sprzyja wysokiej akumulacji azotu przez rośliny.

Cynk na zapas

Cynk jest pierwiastkiem krytycznym w okresie budowy plonu kukurydzy. Na wytworzenie 1 t plonu kukurydza pobiera około 85‑150 g cynku. Dostarczony roślinie i zgromadzony we wczesnych fazach rozwoju cynk, potrafi przemieścić się do organów generatywnych, aby zbudować plon nasion. Pobieranie cynku z gleby wzrasta w okresie kwitnienia w momencie kształtowania się liczy ziarników w kolbie. Wówczas jest już za późno na jakiekolwiek zasilanie roślin cynkiem, więc korzystają one z puli składnika pobranego we wcześniejszych fazach. Zbadano, że w nasionach kukurydzy w fazie dojrzałości technologicznej do zbioru zakumulowane jest 80% całkowitej ilości jego pobrania.

Objawy niedoboru cynku

Spośród wszystkich mikroskładników najczęściej niedostatek cynku można zaobserwować na roślinach kukurydzy. Objawy niedoboru cynku u roślin kukurydzy są bardzo łatwe do zdiagnozowania. Pojawiają się w pierwszej kolejności na młodych liściach, które są w pełni wykształcone. Zdarza się jednak, że w warunkach skrajnego niedoboru, przez wzgląd na słabą dostępność cynku w glebie, widoczne są już na najmłodszych liściach. Charakterystycznymi objawami niedoboru cynku u liści kukurydzy jest chloroza pasowa od nasady liścia z widocznymi jasnozielonymi, z czasem bielejącymi szerokimi smugami, po obu stronach nerwu środkowego (nerw i krawędzie liścia są zielone), lecz tylko w dolnych partiach liści. Ponadto, źdźbła kukurydzy mają skrócone międzywęźla, przez co rośliny są karłowate, natomiast w późniejszym czasie pojawiają się zaburzenia w rozwoju generatywnym, takie jak opóźniony termin wyrzucania wiech i kwitnienia oraz mała obsada ziarniaków o białawym zabarwieniu.

Dlaczego roślinom kukurydzy brakuje cynku?

Przyczynami braku cynku oraz ograniczonego pobierania go przez rośliny kukurydzy jest niedostateczna zawartość tego pierwiastka w glebie oraz odczyn zasadowy (gleby piaszczyste są ubogie w cynk), który ten niedobór dodatkowo potęguje. Ponadto, brak nawożenia organicznego w zmianowaniu, siew kukurydzy w monokulturze, mała wilgotność gleby, nadmierne niezbilansowane nawożenia azotem oraz stosowanie zbyt dużych dawek fosforu jednorazowo może także znacznie ograniczyć pobieranie cynku. Jeżeli zawartość fosforu w glebie przekroczy 35 mg/kg rośliny mają problem z pobieraniem cynku. Zbyt wysoka zawartość fosforu powoduje częste zatrzymanie cynku w korzeniach, który nie jest w stanie przemieścić się do innych organów i wówczas mogą wystąpić niedobory.

Niedobór cynku może być uzupełniony poprzez dostarczanie go do gleby

Zdecydowana większość dostępnego dla roślin cyku znajduje się w wierzchniej warstwie gleby. Częściowo jest ona zależna również od nawożenia azotowego (stosowanie saletry wapniowej może zmniejszyć dostępność Zn, a siarczan amonu zwiększyć). Najwięcej rozpuszczalnego cynku, czyli dostępnego dla roślin znajduje się w czarnych ziemiach, glebach brunatnych torfowych. Cynk możemy dostarczyć roślinom kukurydzy nawożąc ją doglebowo jak i dolistnie. Pierwiastek ten w nawozach obecny jest w formie mineralnej (siarczan cynku, tlenek cynku) lub schelatowanej (czynniki chelatujące to m.in. EDTA, HBED, IDHA) - ze względu na szybkość działania chelaty zaleca się stosować w późniejszych etapach rozwoju roślin. Bogatym źródłem cynku są nawozy organiczne i naturalne. Z dawką 30 ton obornika wprowadzany jest do gleby ponad kilogram cynku – w zależności od gatunku zwierząt, od których pochodzi. Nawozy mineralne doglebowe zawierające cynk to m.in. POLIFOSKA®TYTAN oraz POLIMAG® S. 
POLIFOSKA TYTAN  zawiera w swoim składzie NPK(S) 6‑25‑25-(5) oraz dodatek 0,05% cynku, a także z żelazo i tytan. Z kolei POLIMAG® S to nawóz zawierający NPK(MgS) 10‑8‑15-(5‑35) uzupełniony o 0,5% cynku oraz bor, miedź i mangan. Cynk, podobnie jak większość mikroskładników zaleca się stosować przedsiewnie, mieszając z glebą, w dawkach od 2 do 10 kg/ha. Warto wiedzieć, że stosowany doglebowo nawóz zawierający cynk długo pozostaje w warstwie ornej, ale nie zawsze w formie przyswajalnej. Nie ulega on stratom i podobnie jak miedź wykazuje wieloletnie działanie następcze, jednak stosowany w nadmiarze, jako metal ciężki, może być szkodliwy, dlatego jego jednorazowa dawka powinna być umiarkowana.

„Na liść” – cynk i nie tylko

Najpowszechniejszą metodą dostarczenia cynku roślinom kukurydzy jest nalistna jego aplikacja. Bardzo efektywnym i skutecznym sposobem nawożenia cynkiem jest dolistne dokarmianie roślin wodnym roztworem soli technicznych (siarczan cynku - 22,7% Zn i chlorek cynku - 48% Zn) w stężeniu do 0,5%. Planując dwukrotne lub trzykrotne nawożenie dolistne cynkiem w dawce 70‑140 g/ha (jednorazowo), możemy również dokarmić rośliny azotem, magnezem i siarką stosując 6 %-owy wodny roztwór MOCZNIKA.PL, czyli 6 kg mocznika w 100 litrach wody łącznie z 5 kg siarczanu magnezu. Nieprzekraczalnym terminem zaopatrzenia plantacji w cynk jest faza 5‑6 liścia kukurydzy. Faza 5. liścia to najważniejszy termin stosowania większości mikroskładników i azotu, bo w tej fazie programuje się wielkość kolby i potencjalna ilość zawiązanych ziaren. Kolejne odżywanie można przeprowadzić dwukrotnie w fazie rozwoju źdźbła.

Oceń poradę

© 2014-2024 Grupa Azoty Police | Created by Empressia
polifoska.pl