POLIFOSKA

W ostatnich latach coraz większe znaczenie w produkcji roślinnej odgrywają pierwiastki, które w znanej dotychczas terminologii nie zaliczają się do niezbędnych dla życia roślin, makro i mikroelementów. Pojawia się coraz więcej opracowań naukowych wskazujących na ich dobroczynne oddziaływanie na rośliny.

Jeden z tych pierwiastków zainspirował nas do stworzenia zupełnie nowej formuły nawozowej. Poznajcie…

POLIFOSKA TYTAN

Nawóz NPK(S) 6‑25‑25-(5) z żelazem (Fe) 0,5, cynkiem (Zn) 0,05 i tytanem

POLIFOSKA® TYTAN zawiera 6% azotu (N) w formie amonowej, 25% fosforu (P2O5) rozpuszczalnego w obojętnym cytrynianie amonu i wodzie, czyli przyswajalnego. Nawóz zawiera 25% potasu (K2O) rozpuszczalnego w wodzie, w formie soli potasowej i 5% trójtlenku siarki (SO3) rozpuszczalnej w wodzie, w formie siarczanu. POLIFOSKA® TYTAN zawiera także niezbędne dla roślin mikroskładniki pokarmowe: 0,5% żelaza (Fe) i 0,05% cynku (Zn) oraz aktywizujący wiele procesów życiowych tytan (Ti), w formach łatwo przyswajalnych.

POLIFOSKA® TYTAN: TYTANiczna WITALNOŚĆ

zobacz szczegóły produktu

 

Dlaczego TYTAN?

Tytan występuje w glebie dość powszechnie, aczkolwiek największe jego ilości spotyka się w popiołach pochodzenia wulkanicznego. Tytan jest pierwiastkiem, który w glebach mineralnych występuje w znacznych ilościach - średnia zawartość w wierzchniej warstwie skorupy ziemskiej wynosi 0,33%, a w Polsce 0,17%, czyli kilkukrotnie więcej niż przykładowo cynku lub manganu. Dostępność tytanu dla roślin ściśle związana jest z typem gleby i zwiększa się wraz ze zmniejszeniem pH gleby oraz wraz ze wzrostem udziału materii organicznej w podłożu. W warunkach Polski najmniejsze ilości tego pierwiastka występują w glebach torfowych (około 0,05%), a najwięcej jest go w glebach ilastych i rędzinach (około 0,8%). Najwięcej tego pierwiastka zawierają gleby ilaste, mady i rędziny (do 0,79%).

Pierwiastek ten należy do metali szlachetnych o dużej skłonności do pochłaniania gazów.

Niestety, wysoka zawartość tytanu w glebie nie odzwierciedla jego zawartości w roślinach, bowiem ogromna większość tego pierwiastka występuje w glebie w formach całkowicie nierozpuszczalnych w wodzie - niedostępnych dla roślin.

Zawartość tytanu w roślinach jest więc zazwyczaj niewielka i waha się od 10‑20 mg/kg s.m. w zbożach, poprzez 20‑80 mg/kg s.m. u roślin motylkowych, do 120 mg/kg s.m. u roślin okopowych.

Aby zatem poprawić zaopatrzenie roślin w ten składnik konieczne jest dokarmianie roślin nawozami zawierającymi tytan w formie łatwo dostępnej dla roślin.

Wprawdzie wpływ tytanu na rośliny rolnicze badano już na początku ubiegłego wieku, ale zainteresowanie tym pierwiastkiem bardzo wzrosło dopiero w drugiej połowie ubiegłego stulecia, gdy opublikowano pierwsze prace dotyczące wpływu tytanu na wiele gatunków roślin uprawnych. Stwierdzono, że tytan podawany roślinom przyspieszał proces fotosyntezy, dzięki zwiększonej zawartości chlorofilu w liściach, poprawiał zapylenie i zapłodnienie oraz przyczyniał się do istotnego wzrostu odporności roślin na choroby. Plonowanie roślin po zastosowaniu preparatu zawierającego tytan wzrastało przeciętnie o 10‑30%, oraz rośliny łatwiej znosiły stres związany ze stosowaniem herbicydów. Bliżej zatem zainteresowano się możliwościami roślin w wykorzystywaniu naturalnych zasobów tego składnika z gleby oraz dokarmianiem roślin preparatami zawierającymi tytan w formie w pełni przyswajalnej przez rośliny.

Badania nad wpływem tytanu na rośliny prowadzone są od wielu lat. Już w latach trzydziestych XX w. prowadzono analizy zawartości tego pierwiastka w roślinach uprawnych. Stwierdzono zależność pomiędzy zawartością krzemu i tytanu w roślinach polegającą na tym, że im większa była zawartość krzemu w roślinie, tym większą wykazywała ona zdolność do pobierania tytanu. Podobnie jak krzem, tytan wykazuje wiele właściwości wskazujących na stymulujące działanie na rośliny. Do tej pory poznano kilka mechanizmów działania, niemniej jednak nie wyczerpuje to wszystkich aspektów i nadal prowadzone są prace badawcze, w celu określenia mechanizmów kolejnych zalet jonów tytanu.

Tytan jako aktywizator procesów biochemicznych w roślinach, zwiększa tempo pobierania składników pokarmowych zarówno dostarczonych w oprysku nalistnym jak i z roztworu glebowego. Związane jest to głównie ze zwiększeniem ciśnienia osmotycznego w części nadziemnej. Roślina dążąc do wyrównania ciśnienia stymuluje system korzeniowy do pobierania większej ilości wody, a wraz z nią składników pokarmowych.

Jony tytanu sprawiają, że następuje wzmożona aktywność jonów żelaza. Taka zależność jest ściśle skorelowana z intensywnością fotosyntezy, syntezą chlorofilu oraz aktywnością enzymów (między innymi peroksydaza i katalaza) odpowiedzialnych za eliminację wolnych rodników. Efekty takie są szczególnie ważne w sytuacjach stresowych, kiedy roślina, w dużo mniejszym stopniu odczuwa skutki stresu wywołanego niskimi temperaturami, małą ilością światła lub też małą aktywnością systemu korzeniowego.

Jedną z ważniejszych zalet jonów tytanu jest zwiększenie witalności pyłku kwiatowego oraz pozytywny wpływ na procesy zapylenia i zapłodnienia. W znacznym stopniu łagodzone są skutki niedostatecznego zapylenia i zapłodnienia w sytuacjach, kiedy okresowi kwitnienia towarzyszą nieodpowiednie warunki atmosferyczne (chłody, opady deszczu) zdecydowanie zmniejszające aktywność owadów zapylających. Zaobserwowano również, że podany roślinom tytan ogranicza występowanie niektórych chorób pochodzenia grzybowego i bakteryjnego.

Tytan wpływa korzystnie na wzrost i rozwój roślin poprzez uaktywnianie procesów metabolicznych. Ponadto stymuluje zapylanie, zapłodnienie, zawiązywanie owoców i nasion oraz zwiększa ich plon. Nawóz ten zwiększa też zawartość chlorofilu w liściach, odporność na choroby grzybowe, bakteryjne oraz przyspiesza wzrost i rozwój liści.

Zainteresowanie tytanem wzrosło po opublikowaniu prac dotyczących istotnego wpływu tego pierwiastka na rośliny uprawne.

Włączenie do agrotechniki nawozów zawierających łatwo przyswajalne jony tytanu i krzemu w zdecydowany sposób ułatwiają uprawę poprzez zminimalizowanie negatywnego wpływu stresu wywołanego czynnikami abiotycznymi i biotycznymi.

Pomimo ewidentnych korzyści wynikających ze stosowania tytanu w różnych uprawach rolniczych i ogrodniczych, na rynku nawozowym mamy obecnie niewiele produktów zawierający tytan, jako główny składnik pokarmowy.

Największe korzyści agrobiologiczne związane z dostarczaniem tytanu wiążą się ze:

  • zwiększeniem plonowania roślin,
  • wzrostem odporności roślin na choroby i szkodniki,
  • wzrostem odporności roślin na stres wywołany niekorzystnymi czynnikami (warunki klimatyczne, środowiskowe i uprawowe),
  • zwiększeniem aktywność jonów żelazowych w komórkach,
  • lepszym wykorzystaniem mikro i makroelementów,
  • zwiększeniem wigoru ziarna pyłku.

Pozytywny wpływ stosowania tytanu w wybranych uprawach

Szczególne korzyści powinno przynieść zastosowanie nawozów z tytanem w uprawie gatunków wrażliwych na stresy uprawowe i środowiskowe, do grupy których zalicza się kukurydzę i buraki cukrowe.

Kukurydza jest rośliną o dużych wymaganiach klimatycznych i glebowych. Uprawiana w naszych warunkach klimatyczno-glebowych narażona jest na liczne stresy i zagrożenia. Zaliczana jest do roślin ciepłolubnych, zatem do szybkiego i wyrównanego skiełkowania potrzebna jest jej temperatura powyżej 10°C

Wrażliwość na warunki uprawowe i środowiskowe sprawiają, że kukurydza dobrze reaguje na zastosowanie nawozów z tytanem, który zdecydowanie poprawia odporność roślin na niesprzyjające warunki uprawy.

Na przykładzie zastosowania preparatu z tytanem zanotowano średnie zwiększenie plonu kukurydzy o około 12%, co w praktyce oznaczało wzrost plonu kolb o około 3 tony/ha.

Rośliny w których uprawie stosowano tytan również zdecydowanie silniej rosły dając wyższy o 6 t/ha plon części nadziemnych (łodygi i liście) co może mieć ogromne znaczenie przy produkcji kukurydzy na kiszonkę.

Burak cukrowy jest jednym z ważniejszych gospodarczo gatunków roślin uprawnych o dużych wymaganiach glebowych.  Buraki cukrowe najlepiej rosną i plonują przy odczynie gleby 6‑7 pH. Wrażliwość roślin buraka cukrowego na warunki uprawowe (niedobór wody w glebie, okresowe chłody lub złe warunki świetlne) sprawiają, że dobrze reagują na stosowanie nawozów z tytanem.

Buraki cukrowe nawożone nawozem z tytanem mogą plonować o ponad 12% lepiej od roślin nie nawożonych tym pierwiastkiem. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że istotnie (o prawie 20%) może wzrosnąć również plon cukru w przeliczeniu na 1 ha, co zdecydowanie potwierdza obserwowane u innych gatunków roślin uprawnych fakt, że stosowanie w nawozie tytanu nie tylko może podnieść plonowanie roślin, ale również jego jakość przetwórczą zbieranych plonów.

Tytan jako stymulator wzrostu roślin działa na procesy fizjologiczne roślin, które bezpośrednio wpływają na najważniejsze cechy agrobiologiczne upraw: plon, jakość plonu, kondycję roślin i ich odporność na niekorzystne warunki uprawowe i środowiskowe.

Korzystny wpływ tytanu przejawia się w co najmniej czterech mechanizmach: zwiększeniu aktywacji procesów utleniająco-redukujących, przyspieszeniu pobierania składników pokarmowych, zwiększeniu wigoru ziarna pyłku i wzmocnieniu odporności przeciwko niektórym patogenom grzybowym. Tytan sprzyja regeneracji roślin poddanych działaniu czynnikom stresowym. Pierwiastek ten również zastosowany w uprawach ogrodniczych może powodować wzrost plonu średnio o 8%, ale w przypadku niektórych gatunków, np. papryki lub pomidora, zwyżka plonowania jest znacznie większa.

© 2014-2024 Grupa Azoty Police | Created by Empressia
polifoska.pl