Ochrona plantacji buraka cukrowego przed chwastami niestety wciąż stanowi jeden z najtrudniejszych problemów związanych z uprawą tej rośliny. Buraki cukrowe, ze względu na powolny wzrost we wczesnych fazach rozwojowych, narażone są na silną konkurencję ze strony chwastów.

Kukurydza na stałe zagościła na naszych polach i choć jej uprawa jest dosyć prosta, to nadal część rolników popełnia wiele błędów, które mogą znacznie obniżyć poziom plonów ziarna. Warto, więc zwrócić uwagę na istotne elementy agrotechniki, które przy ich poprawnym stosowaniu mogą wpłynąć na wysokość i jakość plonu.

Wraz z wydłużającym się dniem i rosnącą średnią temperaturą dobową rośliny zaczynają gwałtownie rosnąć. Na plantacjach zbożowych rozpoczyna się faza strzelania w źdźbło (BBCH 30‑31).

Obserwując w ostatnich dniach plantacje rzepaku ozimego można stwierdzić, że zastosowane w pierwszej dawce nawozy zawierające azot oraz siarkę znacznie wspomogły regenerację roślin po zimie.

Obecnie rzepak ozimy na większości plantacji znajduje się w fazie rozwoju pąków kwiatowych (wysokość roślin 20 – 30 cm). Jest to okres dużego zapotrzebowania rzepaku na składniki pokarmowe. W tym stadium następuje bardzo intensywny i szybki wzrost łodygi pędu głównego oraz rozgałęzień bocznych.

Coraz częściej w zaleceniach nawozowych proponuje się nawożenie roślin siarką z uwagi na fakt, iż wysokość i jakość plonów roślin może być obniżona na skutek braku tego składnika w środowisku glebowym. Jest ona bowiem bardzo ważnym składnikiem pokarmowym szczególnie na obszarach słabo uprzemysłowionych, na których dopływ siarki do gleby z atmosfery nie pokrywa zapotrzebowania roślin uprawnych. Siarka jest to pierwiastek budulcowy białka, który tak jak azot w dużym stopniu wpływa na jakość plonu. Nie jest możliwe prawidłowe działanie plonotwórcze azotu bez dobrego zaopatrzenia rośliny w siarkę.

Rolnik od dawna wiedział, że jedne rośliny lubią ze sobą rosnąć, inne zaś przeciwnie. Choć jego spostrzeżenia były dość trafne to nie potrafił wyjaśnić dlaczego tak się dzieje. Dziś już wiemy, że za te zależności odpowiada zjawisko zwane allelopatią.

Co to są odziaływania allelopatyczne?

Istotą tych oddziaływań jest wydzielanie do środowiska przez rośliny (donora) substancji chemicznych, które modyfikują procesy wzrostu i rozwoju roślin (akceptor). Allelozwiązki uwalniane są z roślin uprawnych, chwastów i mikroorganizmów. Występują we wszystkich organach roślin, zarówno wegetatywnych jak i generatywnych. Ze szczególnym nasileniem negatywne efekty allelopatyczne występują w uprawach monokulturowych.