Rośliny bobowate w ostatnich latach zdobywają coraz większą popularność. Ich największą zaletą jest zdolność wiązania azotu atmosferycznego we współpracy z bakteriami brodawkowymi oraz pozostawienie wysokiej jakości stanowiska dla rośliny następczej, wzbogaconego w azot. Jakie zatem ilości azotu pozostawiają po sobie te rośliny?

W zależności od przeznaczenia

Ilości azotu, które zostawiają po sobie rośliny bobowate zależą od przeznaczenia uprawy. Jeśli uprawiamy rośliny bobowate w siewie czystym i zamierzamy uzyskać w plonie głównym nasiona, wówczas po przyoraniu resztek pożniwnych możemy się spodziewać, że w glebie pozostanie około 30 kg azotu na hektarze.

W przypadku kiedy uprawiamy rośliny bobowate na przyoranie, czyli w celu uzyskania zielonego nawozu, ilości te są znacznie większe i zależą od gatunku uprawianej rośliny. I tak: najwięcej azotu pozostawia po sobie groch, bo aż 77 kg/ha, następnie łubin żółty pozostawiając 74 kg tego pierwiastka, natomiast rzadko uprawiana seradela 65 kg/ha. Około 60 kg azotu możemy się spodziewać po uprawie pozostałych roślin bobowatych, lecz w dalszym ciągu są to bardzo duże ilości.

W międzyplonie

Z kolei po uprawie roślin bobowatych z czystego siewu w międzyplonie, poprzez wymieszanie z glebą całych roślin uzyskujemy od 27 do 33 kg azotu na hektar. Najwięcej azotu uzyskamy po uprawie seradeli oraz koniczyny - od 27‑33 kg N/ha. W uprawie na międzyplon, w przypadku jeśli zdecydujemy się na zbiór roślin i przyoranie samych resztek pozostanie w glebie po około 15 kg azotu na każdy hektar. 

Przelicz dawkę azotu jesienią

Pamiętajmy, aby azot dostarczony z roślin bobowatych wziąć po uwagę w chwili wyliczenia dawki nawozów w uprawie następczej. W przypadku, gdy dysponujemy dosyć dużą ilością resztek pożniwnych i mamy glebę zasobną w azot, wówczas możemy zrezygnować z aplikacji tego pierwiastka jesienią.