Spośród wszystkich mikroskładników w uprawie rzepaku najistotniejszy jest bor. Pierwiastek ten wspomaga i poprawia budowę systemu korzeniowego, warunkuje przezimowanie i tolerancję na okresowe niedobory wody w glebie.

Bor jest  najbardziej pożądanym mikroskładnikiem przez rośliny rzepaku. Pierwiastek ten jest niezbędny do prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego i wzrostu roślin rzepaku. Ułatwia on gromadzenie cukrów rozpuszczalnych, co wspomaga proces hartowania roślin przed zimą.

Obajwy niedoboru boru

Bor jest mało mobilny w roślinie, a objawy jego niedoboru nietrudno rozpoznać. Już jesienią można zaobserwować pierwsze objawy deficytu boru. Puste przestrzenie w szyjce korzeniowej i brunatnienie wewnętrznej części korzenia rzepaku jest typowym objawem niedoboru boru – od razu widać, że wiązki przewodzące są uszkodzone i roślina nie będzie prawidłowo pobierała dostępnych składników pokarmowych z gleby. Bor jest składnikiem ścian komórkowych, tym samym wpływa na ich wytrzymałość, a w przypadku jego deficytu może występować marszczenie i pękanie skórki liści. Uszkodzenia spowodowane niedoborem tego mikroskładnika otwierają drogę patogenom.  Wiosną na niedokarmionych borem plantacjach będzie można zauważyć pękanie łodyg.

Nawożenie borem

W przypadku deficytu boru w glebie, wskazane jest uzupełnienie niedoboru tego składnika przedsiewnie stosując wieloskładnikowe nawozy doglebowe tj. Polifoska Petroplon, czy Polifoska Start. Zalecana dawka boru wg IUNG-PIB to 1 kg B/ha na glebach bardzo lekkich i lekkich oraz 2 kg/ha na glebach średnich i ciężkich. W przypadku braku nawożenia przedsiewnego nawozami zawierającymi bor, warto wykonać jesienią dolistny oprysk interwencyjny w fazie 4‑8 liścia w dawce 100‑250 g B/ha.