Słoma obecnie jednym z cenniejszych źródeł materii organicznej w glebie. Zawiera duże ilości związków organicznych tj. celulozy, hemicelulozy czy ligniny, które przy pomocy bakterii i grzybów znajdujących się w glebie zmieniają się w związki próchniczne. Dodatkowo w trakcie jej rozkładu uwalniane są składniki pokarmowe niezbędne do rozwoju roślin. Dlatego tak ważne jest jej odpowiednie zagospodarowanie.

Zakwaszanie się gleb to proces ciągły, a rolnik ma ograniczony wpływ na jego przebieg. Jedynie stosując bardzo duże dawki nawozów naturalnych, głównie obornika, można spowolnić procesy zakwaszenia gleby. Przyczynami zakwaszania niezależnymi od rolnika to ciągłe wymywanie z nich wapnia i magnezu oraz kwaśne deszcze. Oczywiście zakwaszenie gleb przyspieszają także działania rolnika, bo z coraz większymi plonami roślin jest wywożenie więcej wapnia i magnezu. Największy wpływ na zakwaszanie ma jednak…

Na dojrzewających obecnie kłosach żyta można zauważyć twarde, ciemne, brunatnofioletowe, rogalikowate twory zwane sklerocjami. Są to przetrwalniki grzyba wywołującego sporysz zbóż i traw. 

Obecnie na większości plantacjach soja rozpoczyna kwitnienie. Jest to dobry moment na podanie nawozów azotowych, a także ponowne dokarmienie roślin mikroelementami.

Gleba jest jednym z najważniejszych, niestety często zaniedbywanych, zasobów naturalnych oraz głównym elementem tworzącym podstawę dla produkcji rolnej. Jej jakość decyduje o plonowaniu i zdrowotności roślin, a głównym celem uprawy gleby powinno być dążenie do tego, aby była ona w jak najlepszej kondycji. W warstwie ornej gleby licznie występują mikroorganizmy, zarówno pożyteczne jak i szkodliwe. Jeżeli znajdują się one w odpowiednich proporcjach to nie dochodzi do nasilenia występowania chorób i szkodników roślin uprawnych.

Każdy gatunek rośliny w inny sposób kształtuje właściwości biologiczne, chemiczne i fizyczne gleby. Poprzez wydzieliny korzeniowe i resztki pożniwne rośliny stymulują rozwój różnych grup flory i fauny. Dlatego częsta uprawa roślin tego samego gatunku na danym polu prowadzi do zachwiania równowagi pomiędzy poszczególnymi grupami mikroorganizmów. Może także dochodzić do nagromadzenia się w glebie allelozwiązków, które prowadzą do zjawiska określanego jako „zmęczenie gleby”.